Któregoś razu, gdy świat znowu zdawał się walić, zdałam sobie sprawę, że mimo całej swojej ekstrawertycznej natury, w swoim smutku jestem zupełnie sama. Ja jedyna w bezmiarze Wszechświata. Myśl, która kiedyś by mnie przeraziła, oprócz zadziwienia, nie wywołała we mnie większych emocji. Wszak umierając, też jesteśmy sami. Tak zrodził się pomysł zmierzenia się z odartym z maski wnętrzem. Z myślą czystą, wydartą z zakamarków ekshibicjonistycznej poniekąd duszy.
niedziela, 4 marca 2012
Szczęście
Szczęscie - cos, co nalezy obrać za cel, a do czego potem, nie zważając na nieprzychylne wiatry, nie dopuszczając zlych mysli, z dużym poczuciem humoru i dystansem do potknięć, konsekwentnie dążyć.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz